فرشاد سلیمانی ساردو

موضوع: بررسی تأثیر عملیات احیای بیولوژیک بر ذخیرۀ کربن آلی خاک (مطالعۀ موردی: پروژۀ جنگل کاری تل سیاه) هدف: ارزیابی نقش گون ۀ گیاهی کهور ایرانی در افزایش ترسیب کربن خاک و کمک به کاهش دی اکسید کربن جوی به منظور حمایت از توسعۀ پایدار. روشتحقیق: نمونههای خاک از دو عمق 0–15 و 15–30 سانتیمتر، بهطور تصادفی از زیر تاج پوشش گونه کهور ایرانی و مناطق شاهد برداشت شدند. نمونهها پس از آنالیز آزمایشگاهی، با استفاده از آزمون t مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه )ANOVA )در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافتهها: نتایج نشان داد که مقدار کربن آلی در منطقه احیاشده در عمقهای 15-0 و 30-15 تقریباً برابر با 0/2 بود، در حالی که در منطقه شاهد این مقدار به ترتیب برابر با 0/06 و 0/04 به دست آمد. میزان کربن ترسیب شده در منطقه احیاشده به ترتیب در عمقهای 0–15 و 15–30 سانتی متری برابر با 4/39 و /07 9 تن در هکتار بود، در حالی که این مقدار در منطقه شاهد به ترتیب 1/05 و 3/83 تن در هکتار اندازه گیری شد. همچنین، وزن مخصوص ظاهری خاک در منطقه احیاشده به ترتیب برابر با 1/46 و 1/43 و در منطقه شاهد برابر با 1/55 و 1/51 گرم بر سانتی متر مکعب برآورد گردید. نتیجه گیری: وجود گونه های گیاهی مانند کهور ایرانی به طور مؤثر موجب افزایش ترسیب کربن در خاک شده و میتواند به عنوان راهکاری کارآمد برای کاهش گرمایش جهانی مورد استفاده قرار گیرد.