بهاره پارسامطلق

کشاورزی پایدار از نقطه نظر اکولوژیکی، شامل مدیریت موفق منابع جهت رفع نیازهای متغیر انسانی، حفظ و یا افزایش خصوصیات کیفی محیط زیست است که مبتنی بر معیارهایی مانند بالا بردن راندمان استفاده از منابع، افزایش چرخش عناصر غذایی و حداقل تخریب محیط زیست می باشد. اما ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺑﺎ وجود ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪات ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﺑرای ﺭﻓﻊ ﻧﯿﺎﺯهای ﺟﻤﻌﯿﺖ رو به رشد، نگرانی هایی ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ تخریب محیط زیست و پایداری منابع، مشاهده می شود زیرا در سال های اخیر، استفاده ناصحیح از منابع موجود به منظور تولید محصولات کشاورزی، سبب بروز اختلال در شرایط تعادلی و متعارف محیط خاک شده است که نتیجه آن ناهنجاری ها و بحران های زیست محیطی متعددی می باشد. برهمین اساس، حفظ محیط زیست و دستیابی به توسعه و تولید پایدار محصولات مختلف، با استفاده از راهکارهای اگرواکولوژیک، یکی از مباحث اساسی است که تبدیل به سرلوحه تولید پایدار محصولات کشاورزی در کشورهای مختلف جهان شده است. لذا باتوجه به نادیده گرفتن اهمیت تأثیر ریزموجودات سودمند و به دنبال آن اثرات عملیات فعلی کشاورزی در بسیاری از جوامع، می توان استفاده از پتانسیل موجودات زیستی یا همان جامعه میکروبی مفید را یک راهکار مناسب برای رسیدن به پایداری در کشاورزی و حفظ زیست محیط معرفی نمود. بر همین اساس این مطالعه به معرفی برخی فواید کاربرد این نوع از ترکیبات به عنوان ابزاری جهت ارتقا پایداری اکوسیستم ها، می پردازد.