ذبیح الله اعظمی ساردوئی

طغیان بیمارگر در گیاهان مهم زراعی بر روی زندگی انسان اثر منفی قابل ملاحظه ای دارد. سفیدک پودری گندم که در زراعت گندم سراسر دنیا وجوددارد، توسط( Bgt) Blumeria graminis f. sp. tritici ایجاد می شود و می تواند بسته به شدت خسارت، عملکرد دانه را پنج تا 45% کاهش دهد. کاشت واریته های مقاوم گندم، اقتصادی ترین روش کنترل خسارت Bgt است. به منظور بهبود کارایی واریته های مقاوم، درک عمیق تعاملات ژنتیکی و مکانیسم های مولکولی نهفته مقاومت به Bgt ضروری است. مقاومت غیرمیزبانی( NHR )، به عنوان ایمنی همه گونه های یک گیاه نسبت به تمام صور ژنتیکی یک گونه بیمارگر ناسازگار توصیف می-شود. از آن جایی که این نوع از مقاومت هم وسیع الطیف و هم پایدار است، برای اصلاح محصولات زراعی بسیار ارزشمند است؛ همچنین، متابولیت های ثانویه درگیر در وقایع گوناگون فیزیولوژیکی به عنوان پیام دهنده های شیمیایی و دفاعی عمل کرده و منبع بالقوه ای را برای پیشرفت روش های کنترل بیماری های خاص به وجود می آورد. پروتئین های مرتبط با بیماری زایی( PRs)، به طور مستقیم و غیر مستقیم توسعه بیمارگر را سرکوب می نمایند؛ از این رو، اثر این پروتئین ها بر پاسخ مقاومت غیرمیزبانی جو در برابر Bgt با استفاده از تکنیک qPCR در یک دوره زمانی از 0 تا 48 ساعت پس از تلقیح( hai) ارزیابی شد. بالاترین سطح بیان ژن های PR-1, 2, 5, 9 و نیز NPR1 در 24 ساعت پس از تلقیح اتفاق افتاد؛ همین طور سرکوب بیان ژن MLO به صورتی قابل توجه در این نقطه زمانی رخ داد. یافته ها نشان داد که بیان ژن های نام برده در مسیر هورمونی سالیسیلیک اسید، پایداری مقاومت را در جو نسبت به Bgt اعطا می نماید. واکنش فوق حساسیت با روش رنگ آمیزی با DAB در تعاملات برگ های جو- Bgt نیز در 48 ساعت پس از تلقیح در برگ های جو ردیابی و نتایج نقش کلیدی گونه های اکسیژن فعال(Ros )را در تنظیم این نوع ( ɪɪ) مقاومت غیر میزبانی، ثابت نمود.