اعظم سیدی

در این پژوهش، تأثیر محلول پاشی سرکه چوب بر ویژگی های رشدی و بیوشیمیایی نشاء خیار در بسترهای مختلف کشت به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در بهار 2042 در گلخانه پژوهشی دانشگاه جیرفت مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل دو نوع بستر کشت )کوکوپیت ) 56 %( + پیتماس ) 16 %( و پالمپیت ) 56 %( + ورمیکمپوست ) 16 %(( و پنج ترکیب سرکه 4 و یک درصد( بود. نتایج نشان داد که بیشترین وزن تر و / 4 و یک درصد و سرکه چوب پسته 6 / چوب )شاهد، سرکه چوب بلوط 6 خشک ریشه و شاخساره، طول ریشه، رنگیزههای فتوسنتزی و اکسین متعلق به نشاءهای رشد کرده در بستر کشت پالمپیت + 4 و یک درصد بهترتیب در بسترهای کوکوپیت + پیتماس و بستر پالمپیت + ورمی- / ورمیکمپوست بود. محلولپاشی سرکه چوب پسته 6 4 درصد در بستر کوکوپیت و پیتماس در مقایسه با شاهد / کمپوست منجر به بیشترین وزن تر ریشه شد. استفاده از سرکه چوب پسته 6 18 درصد( گردید. کاربرد سرکه چوب / 23 درصد( و نسبت وزن خشک شاخساره به ریشه ) 0 / موجب افزایش وزن خشک شاخساره ) 8 10/ 3 درصد(، هورمون اکسین ) 5 ( b 62 درصد(، کلروفیل / بلوط یک درصد در بستر پالمپیت + ورمیکمپوست باعث افزایش طول ریشه ) 9 12 درصد( نسبت به شاهد شد. در نهایت براساس نتایج این پژوهش محلولپاشی با سرکه چوب بلوط یک درصد در / درصد( و فنل کل ) 5 بستر کشت پالمپیت + ورمی کمپوست برای تولید نشاء خیار توصیه می شود.