عبدالله رمضانی قرا

خلاصه: سرطان روده بزرگ، علت اصلی بسیاری از مرگ و میرها در سراسر جهان است. برای انجام این آزمایش چهل موش صحرائی به نسبت مساوی و به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند، گروه اول (گروه شاهد نرمال)، گروه دوم(DMH)، گروه سوم (چریش) و گروه چهارم (DMH + چریش ) گروه دوم و چهارم موشها را بصورت زیر جلدی هر هفته با DMH (b.wt. mg/kg 30) به مدت زمان 10 و 20 هفته تزریق شد. چریش به صورت خوراکی سه بار در هفته بصورت متناوب ( mg/kg b.wt100) به موشها گروه سه و چهار داده شد. نمونه خون از همه موشها برای تشخیص سرطان بوسیله اسید سیالیک وچربیهای متصل به اسید سیالیک گرفته شده است. . موشها گروه DMH در هر دو دوره درمان نشان داد که افزایش قابل توجهی در سطح TSA در مقایسه با گروه کنترل سالم، و همچنین به طور قابل توجهی به دنبال وجود چریش کاهش داشت. تفاوت آماری معنی داری بین سطوح LSAدر گروه DMH در مقایسه با گروه شاهد کنترل وجود دارد. مطالعه حاضر پیشنهاد شد که استفاده از چریش در درمان سرطان روده بزرگ کاهش قابل ملاحظه ای در حوادث مولکولی است که شروع به توسعه تومورها می کند.