عبدالله رمضانی قرا

چکیده مطالعه اخیر به ارزیابی نقش گیاه دارویی چریش به عنوان تعدیل کننده تغییرات سیالیت غشاء در سرطان روده بزرگ ناشی از 1,2-Dimethylhydrazine پرداخته است. موشهای صحرایی با وزن تقریبی 150-120 گرم بصورت تصادفی در چهار گروه تقسیم شدند. چهار گروه مورد آزمایش به ترتیب شامل 1) شاهد، 2) ماده سرطان زای DMH، 3)گیاه دارویی چریش و 4) DMH به همراه چریش می باشد. به منظور ایجاد تغییرات مولکولی که منجر به بروز سرطان روده بزرگ می گردد ماده سرطانزای DMH (30 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن)با تزریق زیر جلدی به مدت 10 هفته بصورت هفتگی انجام پذیرفت. چریش به میزان 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بصورت خوراکی بمدت 3 روز در هفته به موشهای صحرایی داده شد.حاشیه مسواکی یا brush border membrane(BBM)از روده بزرگ موش استخراج گردید و ویسکوزیته و پارامترهای غشاء توسط ماده فلوئوفورpyrene مورد بررسی قرار گرفت. طبق نتایج بدست آمده افزایش قابل توجهی در میزان excimer/ monomer و پارامترهای سیالیت غشاء در گروه DMH نسبت به گروه شاهد مشاهده گردید. به هر حال، با افزودن چریش به DMH در گروه چهارم میزان میکروویسکوزیته و پارامترهای سیالیت غشاء به میزان قابل توجهی نسبت به گروه DMH کاهش یافت. از مطالعه اخیر می توان نتیجه گرفت چریش به عنوان یک گیاه دارویی قادر است در تعدیل ناهنجاریهای سطح و سیالیت غشاء در مراحل ابتدایی ایجاد سرطان بزرگ مفید واقع شود.