علی گروهی

سیستم های فتوولتاییک یکی از منابع تولید پراکنده هستند که از طریق اینورتر به شبکه توزیع متصل می شوند. در عمل اتصال سیستم های فتوولتاییک کوچک به شبکه تاثیر چندانی بر پارامتر های کیفیت توان شبکه ندارد. اما با وجود یک شبکه هارمونیکی و افزایش سطح نفوذ این سیستم ها امکان افزایش اعوجاج هارمونیکی کل (THD) دور از انتظار نخواهد بود. از طرفی با حضور بارهای نامتعادل و غیر خطی در شبکه چنانچه مکان و ظرفیت این سیستم ها به طور بهینه انتخاب نشود، به تغییرات سطوح اعوجاج هارمونیکی شبکه کمک کرده و اعوجاج هارمونیکی کل را تقویت کند. در این مقاله ظرفیت بهینه سیستم های فتوولتاییک با در نظر گرفتن اعوجاج هارمونیکی و قابلیت این سیستم ها برای تولید توان اکتیو و راکتیو تعیین شده است. در این راستا مکان بهینه این سیستم ها با استفاده از تلفیق روش تحلیلی (IA) و الگوریتم ژنتیک و با هدف کاهش تلفات و با اعمال بر شبکه نمونه 33 شینه استاندارد IEEE تعیین شده است. نتایج مطالعات بیانگر تفاوت در ظرفیت بهینه سیستم های فتوولتاییک با و بدون در نظر گرفتن اعوجاج هارمونیکی می باشد. همچنین این مطالعات نشان می دهد که در یک درصد بار هارمونیکی مساوی، هر چه تعداد سیستم های فتوولتاییک بیشتر باشد، مجموع ظرفیت نصب شده سیستم های فتوولتاییک افزایش می یابد.