فریده عباس زاده افشار

رادیونوکلئیدهای ریزشی (سزیم-137، سرب-210 و برلیوم-7) به طور قابل توجهی برای ارزیابی و بررسی اطلاعات کمّی فرسایش و نرخ توزیع مجدد خاک در زمین‎نماهای کشاورزی، در بازه‎های زمانی مختلف استفاده می‏ شوند. این روش می تواند مکمل مناسبی برای فناوری‎های مرسوم اندازه ‎گیری فرسایش و رسوب گذاری خاک باشد. هدف این مقاله بررسی برتری ها و کاستی ها هر یک از سه رادیونوکلئید‎ ریزشی و شناسایی شکاف های کلیدی علمی مرتبط با استفاده از آن‎ها است. علاوه‎بر این، دستورالعمل انتخاب مناسب‎ ترین رادیونوکلئید و روش مرتبط، برای بررسی در مقیاس‏ های مکانی و زمانی مختلف و بررسی مجموعه‎های خاص از مشکلات زیست محیطی ارائه شده است. همچنین موارد کلیدی برای پژوهش‎ های آتی و کاربرد این رادیونوکلئیدها در بررسی های فرسایش خاک، مشخص شده است. این موارد شامل افزایش استفاده از آن ها در مقیاس حوضه آبخیز و تبدیل آن از یک ابزار تحقیقاتی به یک ابزار پشتیبانی مناسب در تصمیم‎ گیری مدیریت اراضی است.