محمد حسین خانجانی

آبزی پروری یکی از ساده ترین و اقتصادی ترین روش تولید پروتئین حیوانی است. حدود 50 درصد از هزینه های آبزی پروری مربوط به خوراک می باشد. امروز جهت بهبود کارایی خوراک و افزایش تولید انواع افزودنی های طبیعی و مصنوعی به جیره غذایی آبزیان افزوده می شود. از مهمترین افزودنی ها به جیره غذایی آبزیان، مواد هم بند (نشاسته، آلژینات ها)، ترکیبات ضد میکروبی، دارویی (گیاهان دارویی، آویشن، سیر و..)، آنتی اکسیدان ها (ویتامین E)، مواد جاذب (اسیدهای آمینه، نوکلئوتیدها) و محرک های رشد هستند. هم بندها به عنوان یکی از افزودنی ها نقش استحکام و پایداری در جیره های غذایی را بر عهده داردند که سبب بهیود بخشیدن به قابلیت پلت شدن جیره غذایی می شود. اسیدهای آمینه از قبیل لیزین و متیونین می توانند به عنوان محرک تغذیه ای و جاذب شیمیایی عمل کرده و باعث ایجاد اشتها و میل بیشتر به مصرف غذا توسط آبزی پرورش یافته گردند. آنتی اکسیدانت ها برای جلوگیری و به تاخیر انداختن فساد به ترکیبات ویتامینی و چربی مورد استفاده در خوراک ها اضافه می شوند. از آنتی اکسیدانت های طبیعی مهم ویتامین E می باشد که این ویتامین به طور معمول در دسترس می باشد و در مواد خوراکی حاوی چربی وجود دارد. رنگدانه ها از قبیل آستازانتین و کانتازانتین از مهمترین رنگدانه ها هستند که به عنوان افزودنی استفاده می شوند و باعث افزایش رنگ در بافت لاشه و تخم ماهی می گردد. حضور رنگدانه در جیره غذایی سبب بهبود کیفیت لاشه ماهی و بالا رفتن مقاومت در برابر نور و افزایش کارایی هچ شدن تخمکها می شود. در مطالعه حاضر به اهمیت افزودنی ها در تغذیه آبزیان پرداخته می شود.